Kirchstraße 1 - Das erste evangelische Pfarrhaus

Deutsch

Historie

Als die evangelische Gemeinde am 4. Januar 1787 die kurfürstliche Genehmigung zu dem geplanten Kirchenbau in Monschau erhalten hatte, ging sie bald daran auch ein neues Schulhaus und ein Pfarrhaus zu erwerben.

Es gelang der Gemeinde auf der Kirchstrasse das heutige Haus Nummer 1, das nur durch einen kleinen Garten von der Kirchenrückseite getrennt war, als Wohnung für den neuen Pfarrer Maximilian Friedrich Scheibler (1759 – 1840) zu kaufen. Der hat dort bis zu seinem Tod gewohnt.

Direkt daneben kaufte man das Haus Laufenstraße 7 für die Schule und die Wohnung des Lehrers. Es hat auch einen Ausgang zur Kirchstraße. Für das Pastorat und die Schule zahlte die Gemeinde 4800 Taler, Instandsetzung und Einrichtung verschlangen weitere 2000 Taler.

Um den Wohnbedürfnisse der wachsenden Pfarrfamilie Rechenschaft zu tragen wurde das Pfarrhaus durch einen Mauerdurchbruch zwischen der Pfarrwohnung und dem Schulhaus um ein Zimmer und ein Kellerraum vergrößert.

Als man 1813 ein geräumiges und größeres Schulhaus in der erwerben konnte, wurde der Durchbruch wieder verschlossen. Das alte Schulhaus wurde dann verkauft. Im Pfarrhaus lebte Pfarrer Brand bis zum Ende seiner Amtszeit im Jahr 1844. Das alte Pfarrhaus wurde 1850 für 1350 Thaler verkauft. Bis 1900 war der Hufschmid Emil Joseph Mathar Eigentümer. Seine Erben verkauften das Haus dann 1920 an den Senf und Limonadenfabrikanten Emil Breuer. Es ist heute noch ebenso im Besitz der Familie Breuer wie das angrenzende Schulhaus der evangelischen Gemeinde.

Im Jahr 1843 verkaufte die evangelische Gemeinde den kleinen Garten, der zwischen der Kirche und den ersten Pfarrhaus lag. Gleichzeitig wurde auch die Sakristei aufgegeben, um so die Laufenstraße vom Roten Haus bis an Richters Eck verlängern zu können. Bis dahin war die einzig durchgehende Straße durch Monschau die Kirchstraße. Die Laufenstraße führte bis zu diesem Zeitpunkt über den Stehlings in die heutige Eschbachstraße oder durch einer Furt durch den Laufenbach und Rur zwischen dem Roten Haus und dem Tuchscherer Haus in die Rurstraße. An beiden Häusern kann man noch die Kranbalken erkennen, mit denen seinerzeit die Wollballen in die damaligen Fabriken entladen bzw. nach der Verarbeitung wieder auf Fuhrwerke geladen wurden.  Diese Furt endete in der Rurstraße zwischen dem Hotel Horchem und der Fußgängerbrücke zum Kircheneingang.

 

English

History

When the Protestant congregation received the Elector's approval for the planned church building in Monschau on 4 January 1787, they soon also set about acquiring a new schoolhouse and a vicarage.

The congregation succeeded in buying what is now house number 1 on Kirchstrasse, separated from the back of the church only by a small garden, as a dwelling for the new pastor, Maximilian Friedrich Scheibler (1759 - 1840). He lived there until his death.

Directly next to it, the house at Laufenstraße 7 was bought for the school and the teacher's flat. It also has an exit to Kirchstraße. The parish paid 4800 Taler for the pastorate and the school, and the repairs and furnishings cost another 2000 Taler.

In order to meet the living requirements of the growing parish family, the parsonage was enlarged by a room and a cellar room through a breach in the wall between the parsonage and the schoolhouse.

When a spacious and larger schoolhouse was acquired in 1813, the opening was closed again. The old schoolhouse was then sold. Pastor Brand lived in the parsonage until the end of his term in 1844. The old parsonage was sold in 1850 for 1350 Thaler. Until 1900, the blacksmith Emil Joseph Mathar was the owner. His heirs then sold the house in 1920 to the mustard and lemonade manufacturer Emil Breuer. It is still owned by the Breuer family today, as is the adjacent schoolhouse of the Protestant community.

In 1843, the Protestant congregation sold the small garden that lay between the church and the first vicarage. At the same time, the sacristy was also given up so that Laufenstraße could be extended from the Red House to Richters Eck. Until then, the only continuous road through Monschau was Kirchstraße. Until then, the Laufenstraße led over the Stehlings into today's Eschbachstraße or through a ford through the Laufenbach and Rur between the Red House and the Tuchscherer House into the Rurstraße. At both houses you can still see the crane beams with which the wool bales were unloaded into the factories of the time or loaded back onto carts after processing.  This ford ended in the Rurstraße between the Hotel Horchem and the footbridge to the church entrance.

Francais

Histoire

Lorsque la communauté protestante reçut le 4 janvier 1787 l'autorisation du prince électeur pour la construction de l'église prévue à Monschau, elle se mit rapidement à acquérir une nouvelle école et un presbytère.

La paroisse réussit à acheter l'actuelle maison au numéro 1 de la Kirchstrasse, qui n'était séparée de l'arrière de l'église que par un petit jardin, pour y loger le nouveau pasteur Maximilian Friedrich Scheibler (1759 - 1840). Celui-ci y a habité jusqu'à sa mort.

Juste à côté, on a acheté la maison Laufenstraße 7 pour l'école et le logement de l'instituteur. Elle a également une sortie sur la Kirchstraße. La paroisse a payé 4800 thalers pour le pastorat et l'école, la remise en état et l'aménagement ont coûté 2000 thalers supplémentaires.

Afin de répondre aux besoins en logement de la famille pastorale grandissante, le presbytère fut agrandi d'une pièce et d'une cave par le percement d'un mur entre le logement du pasteur et la maison d'école.

Lorsqu'en 1813, on put acquérir une école plus spacieuse et plus grande à la, le passage fut à nouveau fermé. L'ancienne école fut alors vendue. Le curé Brand a vécu dans le presbytère jusqu'à la fin de son mandat en 1844. L'ancien presbytère a été vendu en 1850 pour 1350 thalers. Jusqu'en 1900, le maréchal-ferrant Emil Joseph Mathar en était le propriétaire. Ses héritiers ont ensuite vendu la maison en 1920 au fabricant de moutarde et de limonade Emil Breuer. Aujourd'hui encore, elle appartient à la famille Breuer, tout comme l'école adjacente de la communauté protestante.

En 1843, la paroisse protestante a vendu le petit jardin qui se trouvait entre l'église et le premier presbytère. En même temps, la sacristie fut abandonnée afin de pouvoir prolonger la Laufenstraße de la Roter Haus jusqu'au Richters Eck. Jusqu'alors, la seule rue continue à travers Monschau était la Kirchstraße. Jusqu'à cette date, la Laufenstraße passait par le Stehlings pour rejoindre l'actuelle Eschbachstraße ou par un gué traversant le Laufenbach et la Rur entre la Maison Rouge et la Tuchscherer Haus pour rejoindre la Rurstraße. Sur ces deux maisons, on peut encore reconnaître les poutres de grue qui servaient à l'époque à décharger les balles de laine dans les usines de l'époque ou à les charger à nouveau sur des charrettes après leur traitement.  Ce gué se terminait dans la Rurstraße, entre l'hôtel Horchem et la passerelle menant à l'entrée de l'église

Nederlands

Geschiedenis

Toen de protestantse gemeente op 4 januari 1787 de goedkeuring van de keurvorst kreeg voor het geplande kerkgebouw in Monschau, ging men ook snel over tot de aankoop van een nieuw schoolgebouw en een pastorie.

De gemeente slaagde erin het huidige huisnummer 1 aan de Kirchstrasse, slechts door een kleine tuin gescheiden van de achterkant van de kerk, te kopen als woning voor de nieuwe pastoor, Maximilian Friedrich Scheibler (1759 - 1840). Hij woonde daar tot zijn dood.

Direct ernaast werd het huis aan de Laufenstraße 7 gekocht voor de school en de lerarenflat. Het heeft ook een afslag naar de Kirchstraße. De parochie betaalde 4800 Taler voor het pastoraat en de school, en de reparaties en inrichting kostten nog eens 2000 Taler.

Om aan de woonbehoeften van het groeiende parochiegezin te voldoen, werd de pastorie uitgebreid met een kamer en een kelderruimte door een breuk in de muur tussen de pastorie en het schoolgebouw.

Toen in 1813 een ruimer en groter schoolgebouw werd aangekocht, werd de opening weer gesloten. Het oude schoolgebouw werd toen verkocht. Pastoor Brand woonde in de pastorie tot het einde van zijn ambtstermijn in 1844. De oude pastorie werd in 1850 verkocht voor 1350 Thaler. Tot 1900 was de smid Emil Joseph Mathar de eigenaar. Zijn erfgenamen verkochten het huis vervolgens in 1920 aan de mosterd- en limonadefabrikant Emil Breuer. Tegenwoordig is het nog steeds eigendom van de familie Breuer, net als het naastgelegen schoolgebouw van de protestantse gemeenschap.

In 1843 verkocht de protestantse gemeente het tuintje dat tussen de kerk en de eerste pastorie lag. Tegelijkertijd werd ook de sacristie opgegeven, zodat de Laufenstraße van het Rode Huis naar Richters Eck kon worden verlengd. Tot die tijd was de enige doorgaande weg door Monschau de Kirchstraße. Tot dan toe leidde de Laufenstraße over de Stehlings naar de huidige Eschbachstraße of via een doorwaadbare plaats door de Laufenbach en de Rur tussen het Rode Huis en het Tuchscherer Huis naar de Rurstraße. Bij beide huizen zijn nog de kraanbalken te zien waarmee de wolbalen in de fabrieken van die tijd werden gelost of na verwerking weer op karren werden geladen.  Deze doorwaadbare plaats eindigde in de Rurstraße tussen Hotel Horchem en de loopbrug naar de ingang van de kerk.