Laufenstraße 6, Fabrik Johann Heinrich Scheibler Rosdorff Rahlbeck & Co

Deutsch

Das Tuchschererhaus, manchmal auch als Roter Bau bezeichnet, steht gegenüber dem Roten Haus an der Einmündung des Laufenbachs in die Rur. Wie die Maueranker an der nördlichen Seite belegen, ist er 1815 errichtet worden. Deutlich erkennt man hier auch einen gemauerten Wassergraben entlang des Hauses – den Auslaufkanal der ehemaligen Walkmühle im heutigen „Café am Roten Haus“ − sowie ehemalige Türöffnungen. Das Haus besitzt als eines von zwei noch erhaltenen Gebäuden in Monschau ein Bogensparrendach. Im Vergleich zu einem Satteldach hat dadurch das Dachgeschoss ein größeres Volumen als Lagerraum. Die beiden unteren Geschosse sind in Bruchsteinmauerwerk errichtet, die beiden oberen Geschosse in Fachwerk, das mit Schiefer verkleidet ist. Im oberen Bereich der Bruchsteinmauer auf der Seite des Laufenbachs sieht man die Buchstaben
Johann Heinrich Scheibler,Ronsdorff Rahlbeck Co
und im Kellerbereich die Jahreszahl 1 8 1 5

 

Erbauer war Friedrich Jacob Scheibler (1774−1834), Sohn von Wilhelm Scheibler und Enkel von Johann Heinrich Scheibler. Zusammen mit seinen Brüsseler Geschäftspartnern Ronstorff und Rahlenbeck betrieb er hier ab 1817 eine Färberei und Schererei. Friedrich Jacob hatte die Traditionsfirma Johann Heinrich Scheibler & Söhne nach dem Tod seines Vaters Wilhelm 1797 übernommen und zunächst mit seiner Mutter Theresia Elisabeth, geborene Böcking, weitergeführt, bevor er sich 1805 mit seinen Geschäftspartnern zusammentat. Es bestand ein direkter Bezug zum Roten Haus, wo sich unter anderem das Kontor (Büro) und die Wollwäsche befanden. Der dazwischen liegende Laufenbach diente noch im frühen 19. Jahrhundert als Karrenweg zur Furt über die Rur. 1816 beantragte die Firma Scheibler, Ronstorff, Rahlenbeck & Comp. den Bau einer breiten Brücke über den Laufenbach, die ihn überdeckt hätte (entsprechend dem heutigen Straßenverlauf). Allerdings wehrten sich Anlieger erfolgreich dagegen, sodass nur eine relativ schmale Holzbrücke zwischen dem Vorplatz des Roten Hauses und dem Tuchschererhaus errichtet werden konnte.

 

Ähnlich wie sein Vater Wilhelm war auch Friedrich Jacob Scheibler ein sehr innovativ denkender Unternehmer. Er war einer der ersten, der mit seinem Bruder Louis Spinnmaschinen von Cockerill nach Monschau brachte. Seine Firma erhielt während der Franzosenzeit mehrere Auszeichnungen für die exzellenten Produkte, unter anderem für einen weißen Wollstoff, der nicht, wie bisher üblich, mit Kreide gefärbt war, sondern auf chemischem Wege.

 

Nach dem Tod Friedrich Jacobs wurde das Haus von 1839 bis 1883 von der Firma J. H. Elbers als Spinnerei genutzt. 1883 erwarb es die Stadt und richtete hier Wohnungen ein. Von 1886 bis 1931 war es an die Post vermietet und danach wurde in einem Bereich 1932 ein Heimatmuseum eingerichtet. Von 1933 bis 1944 waren hier außerdem die Kreisleitung der NSDAP, die DAF (Deutsche Arbeitsfront), die NS-Volkswohlfahrt und ein Kino untergebracht. Unmittelbar nach dem Krieg während der Besatzungszeit befanden sich im Haus die Verwaltung der Briten, später das Kreisgesundheitsamt und ein Notariat. In den 1990er Jahren sind dann wieder Wohnungen und ein Ausstellungs/Geschäftsbereich entstanden.

Text Gabriele Harzheim

English

The Tuchschererhaus, sometimes also called the Rote Bau, stands opposite the Rote Haus at the confluence of the Laufenbach and the Rur. As the wall anchors on the northern side prove, it was built in 1815. A brick moat along the house - the outlet channel of the former fulling mill in today's "Café am Roten Haus" - is also clearly visible here, as well as former doorways. The house is one of two remaining buildings in Monschau with an arched rafter roof. Compared to a gable roof, this gives the attic a larger volume as storage space. The two lower storeys are built in quarry stone masonry, the two upper storeys in half-timbering clad in slate. In the upper part of the quarry stone masonry on the side facing the Red House you can see the letters Johann Heinrich Scheibler,Ronsdorff Rahlbeck Co and in the basement area the year 1 8 1 5

 

The builder was Friedrich Jacob Scheibler (1774-1834), son of Wilhelm Scheibler and grandson of Johann Heinrich Scheibler. Together with his Brussels business partners Ronstorff and Rahlenbeck, he operated a dyeing and shearing factory here from 1817. Friedrich Jacob had taken over the traditional company Johann Heinrich Scheibler & Söhne after the death of his father Wilhelm in 1797 and initially continued to run it with his mother Theresia Elisabeth, née Böcking, before joining forces with his business partners in 1805. There was a direct connection to the Red House, where, among other things, the Kontor (office) and the wool laundry were located. The Laufenbach stream in between still served as a cart path to the ford over the Rur in the early 19th century. In 1816, the company Scheibler, Ronstorff, Rahlenbeck & Comp. applied for the construction of a wide bridge over the Laufenbach, which would have covered it (corresponding to the course of the road today). However, local residents successfully resisted, so that only a relatively narrow wooden bridge could be built between the forecourt of the Red House and the Tuchschererhaus.

 

Like his father Wilhelm, Friedrich Jacob Scheibler was also a very innovative entrepreneur. He was one of the first to bring spinning machines from Cockerill to Monschau, together with his brother Louis. During the French period, his company received several awards for its excellent products, including one for a white woollen fabric that was not dyed with chalk, as had been customary until then, but by chemical means.

 

After Friedrich Jacob's death, the house was used as a spinning mill by the J. H. Elbers company from 1839 to 1883. In 1883, the city acquired it and set up flats here. From 1886 to 1931 it was rented to the post office, after which a local history museum was established in one area in 1932. From 1933 to 1944, it also housed the district leadership of the NSDAP, the DAF (German Labour Front), the NS People's Welfare Organisation and a cinema. Immediately after the war, during the occupation, the building housed the British administration, later the district health office and a notary's office. In the 1990s, flats and a business were built again.

Text Gabriele Harzheim

Francais

Maison du tâcheron

Le Tuchschererhaus, parfois appelé Rote Bau , se trouve en face de la Roten Haus, au confluent du Laufenbach et de la Roer. Comme en témoignent les ancrages de mur sur le côté nord, elle a été construite en 1815. On y voit aussi clairement un fossé maçonné le long de la maison - le canal de sortie de l'ancien moulin à foulon dans l'actuel "Café am Roten Haus" - ainsi que d'anciennes ouvertures de porte. La maison est l'un des deux bâtiments encore conservés à Monschau à posséder un toit à chevrons arqués. Par rapport à un toit à deux pans, cela donne aux combles un volume plus important pour servir d'espace de stockage. Les deux étages inférieurs sont construits en maçonnerie de moellons, les deux étages supérieurs en colombage recouvert d'ardoise. Dans la partie supérieure de la maçonnerie en moellons du côté de la Maison Rouge, on peut voir les lettres Johann Heinrich Scheibler,Ronsdorff Rahlbeck Co et, dans la cave, l'année 1 8 1 5.

 

Le constructeur était Friedrich Jacob Scheibler (1774-1834), fils de Wilhelm Scheibler et petit-fils de Johann Heinrich Scheibler. Avec ses partenaires commerciaux bruxellois Ronstorff et Rahlenbeck, il a exploité ici une teinturerie et une tannerie à partir de 1817. Friedrich Jacob avait repris l'entreprise traditionnelle Johann Heinrich Scheibler & Söhne après la mort de son père Wilhelm en 1797 et l'avait d'abord dirigée avec sa mère Theresia Elisabeth, née Böcking, avant de s'associer avec ses partenaires commerciaux en 1805. Il y avait un lien direct avec la Maison Rouge, où se trouvaient entre autres le comptoir (bureau) et le linge de laine. Le ruisseau Laufenbach situé entre les deux servait encore au début du 19e siècle de chemin charretier pour traverser la Roer à gué. En 1816, l'entreprise Scheibler, Ronstorff, Rahlenbeck & Comp. demanda la construction d'un large pont sur le Laufenbach, qui l'aurait recouvert (correspondant au tracé actuel de la route). Cependant, les riverains s'y opposèrent avec succès, de sorte que seul un pont en bois relativement étroit put être construit entre l'esplanade de la "Roter Haus" et la "Tuchschererhaus".

 

Tout comme son père Wilhelm, Friedrich Jacob Scheibler était un entrepreneur à l'esprit très novateur. Il fut l'un des premiers, avec son frère Louis, à faire venir des machines à filer de Cockerill à Monschau. Pendant la période française, son entreprise reçut plusieurs distinctions pour l'excellence de ses produits, notamment pour un tissu de laine blanc qui n'était pas teint à la craie, comme c'était le cas auparavant, mais par voie chimique.

 

Après la mort de Friedrich Jacob, la maison fut utilisée comme filature par la société J. H. Elbers de 1839 à 1883. En 1883, la ville en fit l'acquisition et y installa des appartements. De 1886 à 1931, elle a été louée à la poste, puis un musée local a été aménagé dans une partie en 1932. De 1933 à 1944, il abrita également la direction régionale du NSDAP, le DAF (Deutsche Arbeitsfront), le NS-Volkswohlfahrt et un cinéma. Immédiatement après la guerre, pendant l'occupation, la maison a accueilli l'administration des Britanniques, puis le service de santé du district et un office notarial. Dans les années 1990, des appartements et un espace commercial ont à nouveau vu le jour.

Text Gabriele Harzheim

Nederlands

De Tuchschererhaus, soms ook Rode Bauw genoemd, staat tegenover het Rote Haus aan de samenloop van de Laufenbach en de Rur. Zoals de muurankers aan de noordzijde bewijzen, werd het gebouwd in 1815. Een bakstenen gracht langs het huis - het afvoerkanaal van de voormalige volmolen in het huidige "Café am Roten Haus" - is hier ook duidelijk zichtbaar, evenals voormalige deuropeningen. Het huis is een van de twee overgebleven gebouwen in Monschau met een gebogen dak. In vergelijking met een zadeldak geeft dit de zolder een groter volume als opslagruimte. De twee onderste verdiepingen zijn opgetrokken in breuksteen, de twee bovenste in vakwerk, bekleed met leisteen. In het bovenste deel van het steenhouwwerk aan de kant van het Rode Huis ziet men de letters Johann Heinrich Scheibler, Ronsdorff Rahlbeck Co en in het keldergedeelte het jaartal 1815.

 

De bouwer was Friedrich Jacob Scheibler (1774-1834), zoon van Wilhelm Scheibler en kleinzoon van Johann Heinrich Scheibler. Samen met zijn Brusselse zakenpartners Ronstorff en Rahlenbeck runde hij hier vanaf 1817 een verf- en scheerbedrijf. Friedrich Jacob had het traditionele bedrijf Johann Heinrich Scheibler & Söhne overgenomen na de dood van zijn vader Wilhelm in 1797 en runde het aanvankelijk samen met zijn moeder Theresia Elisabeth, geboren Böcking, voordat hij in 1805 zijn krachten bundelde met zijn zakenpartners. Er was een directe verbinding met het Rode Huis, waar onder andere de Kontor (kantoor) en de wolwasserij waren gevestigd. De tussenliggende Laufenbach diende in het begin van de 19e eeuw nog als karrenpad naar de doorwaadbare plaats over de Rur. In 1816 diende de firma Scheibler, Ronstorff, Rahlenbeck & Comp. een aanvraag in voor de bouw van een brede brug over de Laufenbach, die deze zou hebben overdekt (overeenkomend met het verloop van de huidige weg). De buurtbewoners verzetten zich echter met succes, zodat slechts een relatief smalle houten brug kon worden gebouwd tussen het voorplein van het Rode Huis en het Tuchschererhaus.

 

Net als zijn vader Wilhelm was ook Friedrich Jacob Scheibler een zeer innovatieve ondernemer. Hij was een van de eersten die spinmachines van Cockerill naar Monschau bracht, samen met zijn broer Louis. Tijdens de Franse periode ontving zijn bedrijf verschillende prijzen voor zijn uitstekende producten, waaronder één voor een witte wollen stof die niet met krijt werd geverfd, zoals tot dan toe gebruikelijk was, maar met chemische middelen.

 

Na de dood van Friedrich Jacob werd het huis van 1839 tot 1883 gebruikt als spinnerij door de firma J. H. Elbers. In 1883 kocht de stad het en zette er flats neer. Van 1886 tot 1931 werd het verhuurd aan het postkantoor, waarna er in 1932 een lokaal historisch museum in werd gevestigd. Van 1933 tot 1944 waren hier ook de districtsleiding van de NSDAP, het DAF (Duits Arbeidsfront), de NS Volkswelzijnsorganisatie en een bioscoop gevestigd. Onmiddellijk na de oorlog, tijdens de bezetting, huisvestte het gebouw de Britse administratie, later het districtsgezondheidsbureau en een notariskantoor. In de jaren negentig werden er weer flats en een bedrijf gebouwd.

Tekst Gabriele Harzheim